درد و دل ..
درد و دل .. شاید چیزی که دغدغه من و امثال من هست از نظر خیلیا چرت و پرت باشه و اصلا به چشم نیاد ولی....
اونایی که یه کنکوری اند واقعا ما رو درک میکنن، اینکه صبح خروس خون بلند شی و بری توی اتاقت ، درشو ببندی و بیوفتی رو کتاب ها و تستات...
اینکه بیشترین بیرون رفتنت یه پیاده روی ۲۰ دقیقه ای تو حیاط خونتون باشه..
اینکه خونوادت خونه خاله برن، خونه این فامیل و اون فامیل برن ولی تو نتونی...
اینکه اونا بتونن مسافرت برن ولی تو نتونی...
اینکه جدید ترین فیلم و سریال ها بیاد ، با بازیگرای مورد علاقت ولی تو نتونی ببینی...
اینکه خواننده مورد علاقت بیاد شهرتون کنسرت بذاره ولی تو نتونی بری...
اینکه خیلی وقت باشه دلت لک بزنه واس یه زندگی عادی ولی...
اینکه تا ۱۲، ۱ شب بیدار بمونی...
اینکه بعد ناهار خوابت بیاد ولی حیف..
اینکه واس ۳ دیقه چرت کوتاه چه بهونه ها که جور نکنی...
اینکه کلی عروسی توی فامیل داشته باشین ولی تو نتونی بری...
اینکه خیلی شبا رو کتابات خوابت ببره و مامانت بیاد بلندت کنه...
اینکه این روزا بهترین و صمیمی ترین دوستات بشن کتابات و تست هات..
اینکه این روزا کسی رو نداری باهاش درد و دل کنی...
اینکه همش استرس اینو داشته باشی:
اگه قبول نشم چی میشه؟؟
وای طعنه و کنایه های فامیلو چیکار کنم...
چطور تو روی خونوادم نگاه کنم؟؟
آبروم پیش دوستام میره.
پشت موندنو میتونم تحمل کنم یا نه؟؟؟
و کلی سوال و ترس دیگه که عین خوره افتاده به جون یه کنکوری...
جمعیت زحمتکشی که بهترین و آخرین سالای نوجوونیشون رو تو چار دیواری اتاق با کتابا سر می کنن
خیلی سختع ببینی دوستات همش با هم بیرون برن و کلی خوش بگذرونن ولی تو نه..
خیلی سخته هم سن و سالات الان تو عشق و حالن ولی تو داری درس میخونی...
خیلی سخته که ارتباطتو با دوست جون جونی ات و کلا دنیای بیرون قطع کنی ، دلت لک بزنه واس یه جمع دوستانه دیگه...
کسی ما رو نمی بینه، تو تقویم اینهمه روز داریم ولی هیچ روزی به نام ما کنکوری ها نیست...
ولی از یه چیز مطمئنم، اینکه هیچ ثمره ای آسون بدست نمیاد، باید سختی بکشی، جون بکنی...
کلا قید همه چیووو از جمله گوشی و خواب و تفریح و فیلم و بیرون رفتن و دوستات و گردش و ... بزنی...
اگه امروز عرق زحمت نکشی، فردا همین عرقا تبدیل به اشک میشن...
بعد کنکور اگه روزی ۱۳ ساعتم بخونی، اصن نخوابی، روزی ۳۰۰ تا تست بزنی ، ۵ صبح باشی، آزمون ات رو تحلیل کنی...
بازم فایدهه نداره ...
فایده نداره....
قدر این روزا رو باید دونست، قدر این لحظه ها رو...
تا چشم بهم بزنی شب کنکورت میرسه...
.
.
تسلیم نشین!!!!
یه روزی ما بدنه این تقویمو تشکیل میدیم، روز معلم، روز پرستار، پزشک، مهندس...
دست پر نتیجه میگیریم هممون...
یه شب برسه که با چشمای خیس از اشک شوق، از خوشی تا خود صبح خوابت نبره...
یه روزی به خودت افتخار کنی بابت تسلیم نشدنات..
دیر نیست اون روز...
پس بجنگ دوست من...
